De Zolderbeleggers - #14 Tesla in Groningen?

Dag luisteraars!

Op de vrijdagochtend na de korte paasweekendweek namen we alweer de veertiende aflevering op. Hierin bespraken we allereerst het nieuws dat vorige week nog aan bod kwam: De fantastische banencijfers uit de Verenigde Staten, wat een goede hoop kan bieden op het vlottrekken van het algehele economisch herstel. Er kwam bovendien nog meer nieuws uit de overkant van de oceaan, met de Amerikaanse minister van financiën Janet Yellen die een ‘mondiale minimum bedrijfsbelasting’ voorstelde. Verder hebben we het ook over de vordering van Tesla in Europa – een gemiste kans voor Nederland? Tot slot blikken we alvast eventjes vooruit op het aankomende kwartaalcijferseizoen waar de grote banken de spits af mogen bijten en wellicht een indicator zijn op de gezondheid van het bedrijfsleven, en de verwachte winstgroei. In deze blogpost wil ik even inzoomen op de banenmarkt, en over de performance van verschillende assetclasses door de tijd heen.

Werkloosheid is niet wat je denkt dat het is

Een vaste prik in onze podcast en het standaard economisch nieuws, is de banenmarkt – en dan met name de focus op de werkloosheidscijfers. Het is daarom belangrijk om het gelijk even te kaderen: Wat is werkloosheid precies? Het CBS pakt de definitie van de International Labour Organization, dat iemand werkloos is als hij tussen 15 en 75 jaar is, geen betaald werk heeft, actief op zoek is en beschikbaar is. Hierbij zit gelijk de crux als we spreken over de cijfers van werkloosheid, namelijk, als iemand niet actief op zoek is, is iemand niet werkloos. Met andere woorden, als jij op de bank zit met je bijstandsuitkering en helemaal geen baan wil, dan ben je volgens de cijfers dus ook niet werkloos.

Als je dan dus even logisch gaat beredeneren naar de huidige crisis – een pandemie – gebeuren er een paar opvallende dingen in de werkloosheidscijfers: Deze lijken veel minder spannend dan ze wellicht zijn. En laat dit ook gelijk het argument zijn van o.a. de Federal Reserve om ruim monetair beleid te blijven voeren. De werkloosheidscijfers zijn dus nogmaals ‘ok’ – men wil simpelweg niet meer werken. Eerst kon je beargumenteren dat de vooruitzichten op de arbeidsmarkt in het voorjaar van 2020 ook niet fantastisch waren, maar inmiddels staan er zat vacatures klaar om ingevuld te worden. Het is dus vooral zaak om werken weer lonend te maken, én als belangrijkste punt: Het moet weer veilig zijn en veilig voelen om aan de slag te gaan. In de eerste onderstaande illustratie zie je de stand van zaken in de VS: De werkloosheid is ‘maar’ 1.5% gestegen, maar daar bovenop zijn er ook ruim 3 miljoen ‘uit de beroepsbevolking’; niet werkend of werkzoekend dus. In de illustratie eronder zie je een plaatje van the Bureau of Labor Statistics, waar zelfs bijna 10 miljoen minder in loondienst zijn. Nog genoeg ‘werk aan de winkel’ dus.

Wil je ook weten hoe het er in Nederland aan toe gaat? Nog veel minder spannend, niet alleen hoe het lijkt, maar ook als het is. Arbeidsparticipatie is vrijwel gelijk gebleven, en de werkloosheid is van een bijna ‘schrikbarend’ lage 2.9% naar 3.6% gestegen – en dit is dalende.

De S&P versla je nooit

Of toch wel? Het vorige weekend zat ik weer diep in het konijnenhol, en wel op de website van Paul Merriman. Hier kwam ik langs een paar opzienbarende statistieken over hoe je je portfolio het beste kan samenstellen, afhankelijk van je leeftijd, en de performance van verschillende asset classes. Het valt gelijk op dat SmallCapValue een enorme outperformer is – op de afgelopen tien jaar na. Merriman houdt ook van simplisme; zijn adviesportfolio is om ‘[LEEFTIJD] x 1.5% in TargetDateFund + verder alles in SmallCapValue’. TargetDateFunds zijn nog niet echt een ding in Nederland. Het is, simpel gezegd, een mandje die riskant begint, en naarmate de ‘target date’ dichterbij komt, een groter percentage van het geheel in veiligere assets gaat zitten. Je wil namelijk niet vlak voor bijvoorbeeld je pensioendatum zien dat je halve potje verdampt – dat heb je dan liever in veilige obligaties, of cash. In het begin kan je meer risico nemen, en daarom zie je ook dat Merriman dat nog extra aanjaagt met de eigen toevoeging van SCV. Zoals eerder gezegd zit ik zelf dus met een goede 40% van mijn totaalportfolio in deze SCV – riskant, maar omdat ik jong ben, het zeker waard. Zie onderstaand enkele illustraties van hoe assetclasses het per decennium deden qua prestaties.

Het zal je gelijk opvallen dat SCV bijna overal bovenaan staat, gevolgd door ‘Small Cap Blend’ – simpelweg aangevuld met ‘Small Cap Growth’. Van 1930 tot 2019 heeft SCV de S&P500 met een rustige 3.9 procentpunt per jaar verslagen. Is dat veel? Nou, €1000,- zou in 89 jaar met 9.8% groei per jaar naar zo’n €5,524,064,- stijgen. Een hoop! Maar wat als dat niet in de S&P500 zat, maar in SCV, en dus voor 89 jaar met 13.7% per jaar groeide? Dan keek je nu naar €160,949,090,-. Ja, 161 MILJOEN. En alhier het grote geheim van compound interest – kleine verschillen over een lange periode, maken een wereld van verschil.

Conclusie

Nederland is, in ieder geval als we het over de banenmarkt hebben, misschien toch een best gaaf land. Verder wil ik je met het tweede stukje niet per se adviseren om vol in SCV te stappen. Allereerst mag ik helemaal niet dusdanig adviseren, zoals de disclaimer onderaan de website ook zegt. Maar de cijfers lijken vrij sterk te suggereren dat het op jonge leeftijd een welkome plek in een portfolio zou kunnen verdienen – meer risico, maar ook meer rendement.

Tot volgende week!

Jan

Volg ons ook op Spotify 'De Zolderbeleggers' en Instagram op @Beleggenmetomeduo

Tags: Beleggen, Investeren, Stocks, Aandelen, Beginnen met beleggen, Economie